MEAN WHAT YOU SAY

One must have a good memory to be able to keep the promises that one makes. -Friedrich Nietzsche

Mahirap mangako lalo na kung alam mo sa sarili mo na hindi mo naman kayang tuparin. Natutunan ko yan pagkatapos kong grumaduate sa high school. Sabi nga nila, negative trait ko daw yun - walang isang salita. Hindi madaling tanggapin yung mga ganung salita. Pero diba nga, may kasabihan na mas mainam nang masaktan dahil sa nalaman mo ang katotohanan, kesa sa makarinig ka ng magagandang bagay na puno ng kasinungalingan. Pinilit kong baguhin ang sarili ko. Hinarap ko pa rin ang mga taong nagsabi sa ‘kin ng ganon. Nagsorry ako at pinatunayan ko na kaya kong baguhin ang sarili ko. At ngayon, kaya kong sabihin na nagtagumpay ako sa plano kong pagbabago.

When I promise, I do it. Hindi man agad-agaran pero ginagawa ko pa rin. It’s better to be late than never, right? Tama nga yung sinasabi ng karamihan na sa bawat pagkakamaling iyong nagawa, natututo kang gumawa ng tama. Sa mga salitang iyong binibitiwan, alalahanin mo na may taong umaasa sa ‘yo. Akala mo lang na balewala ang mga sinasabi mo pero hindi mo alam na tinatandaan nila yun ng sobra-sobra.

Pag may napag-usapan kayong petsa o araw, sumipot ka. Kung may biglaang pangyayari man, magsabi ka ng mas maaga para ma-i-urong sa ibang araw kung ano man ang napag-usapan niyo. Alalahanin mo, ang bawat tao ay may kanya-kanyang kuro-kuro sa tao habang nakatalikod. Hindi mo namamalayan, kung anu-ano nang sinasabi sa ‘yo. Kaya mabuti nang tumupad sa usapan kesa lumala pa ang sitwasyon.

Sa lahat ng bagay, ito ang pinakamatindi. Iba talaga pag pera ang pinag-uusapan. Maraming relasyon ang nasira ng dahil dito. Hindi ba? Alam ko, sa mga nakakabasa nito, meron at meron kayong naiisip tungkol sa ganitong bagay. Sa mga magkakapit-bahay, may nababalitaan akong di pagkakaintindihan dahil sa salapi. Syempre hindi mawawala sa mag-asawa. Naku po! Kung hindi kabit ang problema, pera. Kung ang mga magkakamag-anak nga nag-aaway nang dahil sa pera, magkakaibigan pa kaya?!

Simple lang naman ang pinagmumulan ng ganitong problema eh. Utang. Para sa akin, ang taong nangungutang ay nagigipit. Nangangailangan kumbaga. Ang nagpapautang ay ang taong may sobra. Ganito lang yan eh: You can’t share what you don’t know and you can’t give what you don’t have. Wala kang maipamamahagi kung wala kang alam at wala kang maibibigay kung wala kang pag-aari. Okay. Tama ba ang pagsasalin ko? Anyway. Bahala na kayong umintindi niyan. Kung ako ang tatanungin kung sino ako sa dalawa, pareho ang sagot ko. Minsan, may mga panahon na nakukulangan ako ng pera. Tulad na lang sa pamasahe. Sa dami ng gastusin sa eskwela, kailangan mong unahin yun. Saka mo na lang maiisip na ‘Ay, wala na pala kong pamasahe.’ Kanino ka ba unang tatakbo? Sa kaibigan diba? Alam ko na pag kaibigan mo, hindi ka matitiis. Maiintindihan niya kung ano man ang pinagdadaanan mo. Handa siyang tumulong kung kinakailangan mo siya kasi kaibigan ka niya. Yun ang ginagawa ko. Makiki-usap ako kung pwede ba kong humiram. Pag pumayag, salamat. Pag hindi, hanap ulit ng pwedeng mahiraman. Pag umutang ako ngayon, babayaran ko bukas. Kung hindi ko man maibigay bukas, sa susunod na araw. Hindi ko kailanman pinatagal ang utang ko dahil hindi ako pinapatulog nito. Isang linggong hindi pagbabayad, kinakabahan na ko. Pero pinapaalam ko sa taong inutangan ko pag hindi ako makakabayad. Para hindi umasa ng umasa yung tao sa ‘kin. Nakakaramdam din naman ako ng hiya. Ako ang nangailangan, wala akong karapatan magalit. Nahihiya ako pag sinisingil ako. Kaya nagbabayad ako sa tamang oras. Kung kailan ko sinabi, ganun ko rin ibibigay.

Bakit ko ba naisipan isulat ang tungkol dito sa issue na ‘to? Sa dinami-rami ng pwedeng pag-usapan, ito pa ang napili ko. Isa lang naman ang gusto kong ipahiwatig sa lahat ng mambabasa. Hindi madaling magtiwala at pagkatiwalaan. Sa mga pangako mong hindi natutupad, nababawasan ang pagtitiwala sa ‘yo. Masakit mangyari yun. Wag mong paabutin sa panahon na mawawalan ka ng kaibigan ng dahil sa nasirang tiwala.

Kung ano’ng iniisip mo, sinasabi mo. Ang mga sinasabi mo, ginagawa mo. At lahat ng ginagawa mo ay sumasalamin sa kung anong klaseng personalidad ang mayroon ka. Pangalagaan ang relasyon na meron ka. Wag basta-basta magtiwala. Kung pinagkakatiwalaan ka, pangalagaan mo ito.

A SLICE OF MY LIFE

Each friend represents a world in us, a world possibly not born until they arrive, and it is only by this meeting that a new world is born. - Anais Nin

I imagine my life as a pizza sliced into several parts. Each portion contains something significant that can never be taken away from me by anyone. I want to share a piece of it. A cut that completes me as a person.

Aside from having my family, I value my friends even more. They play an important role in my life that’s why a slice of it is for them. In further explanation, everything about me won’t be intact if these special persons never came because in this world full of strangers, it’s very hard to find someone whom you can trust. It’s like answering a multiple choice type of an exam. You need to think not just twice, but several times to be sure in picking up someone right. Ever wondered how I had mine?

Looking back on my younger years, I thought that choosing somebody to call a friend is easy. I perceived having friends just by sharing, playing, laughing, seeing each other often, and so on. Not knowing that there’s more to everything I used to believe in. Now that I’ve grown, I understood the true meaning of friendship. For me, there are five earnest things to consider in developing this kind of relationship: acceptance, time, love, trust, and truthfulness. Without these meaningful things, friendship won’t last and be strong.

I hold on upon this statement: “A friend can’t be a friend if you’re not one”. In simple words, be one! Be a friend, act like a friend. Surely, you’ll win one too. If you’re untrue, no one will be true to you. I just did that. I let people know me. I show them what I can and can’t do. I just want them to see me at my simplest. I want them to see me as who I really am. If I’m mad, I’ll show them. It’s the issue of accepting them and accepting me. If they can’t do the five things listed above, they’re not a friend to me. What are they? Strangers.

I can’t be with my friends 24/7. I have my own life too, as well as theirs. But one thing is for sure, I will forever be available when they need someone to talk to and when they need my company. That’s it! I’ll listen and try to understand their point a hundred percent. I know and I believe that my friends are true to me, and being true to them is the least thing I can do in return. I love them more than they love me and I hope they know that. I may not be verbal but I wish that somehow, they feel my love for them. I can sense that they feel, because they won’t consider me as their friend if not.

Believe it or not, I consider only few friends. I choose acquaintances and set standards. I observe and analyze. With the help of someone in my family, I should select friends that will help me go beyond the right tract. So for those whom I think will pull me down, I’ll be the one to drop them first. If you’ll ask me if it’s easy, well I can say yes. If you want a better life, choose better friends. I want a better and happy life so I choose keeping friends who has the same perspective as mine because “Birds with the same feather flock together”. This saying isn’t only applicable for love relationships. It applies in friendship also.

Before I end this one, I want you to think about this: know your friends and you’ll know yourself.

TIME MANAGEMENT

If you want to make good use of your time, you’ve got to know what’s most important and then give it all you’ve got. - Lee Lacocca

As a student, it’s hard to focus on certain things because of huge number of distractions. We set our own goals and strive to achieve whatever it may be. Many people say that they really want to finish their studies to have a better job in the future. But hey! It’s easy to think about it and construct in words, but it’s hard to put those things in action. We try to divide our attention on many things. Studies, family gatherings, friends, school organizations, and etc. Correct me if I’m wrong but, technology nowadays is a valid factor why students, sometimes, forget his or her main priority. True. It doesn’t happen only to me but for anyone else. Social networks like Facebook, Twitter, Tumblr, and other websites are given too much importance than academic subjects. Cellphones and other gadgets are distracting to us. Those things may be helpful, but not all times. Everything has its own advantage and disadvantages.

Looking back on my high school years, I still remember how I divided myself on things. There were times when I need to choose between a family gathering and a school event, which was part of the student council programs. I prioritized every school activities when I was elected as president. I really have to decide well. The whole faculty expected too much from me, as well as my parents. It was not easy.

Now that I’m in college, there’s more. My course is uneasy. I really have to stay focused for me to pass. I’m also part of the student council and I’m pressured by all activities and works. I have my choir every Sundays and so much determined to lose weight by engaging myself to regular exercise and proper diet so I enrolled myself to Fitness First. Family and friend gatherings are always present. I really have to balance my time. Prioritize, prioritize, prioritize. That’s what I keep on reminding my friends who experience hard time handling his/her time. 

With the help of prayer and planner, I manage my time well. I'm loaded this semester with research, geriatric nursing, medical-surgical nursing, psychiatric nursing and clinical rotation days (duty). I really have to pick my priority. The gym is always there but my grades may be changed once in a while and I know that losing weight is gradual. I can control my food intake so that's my last priority.

Choir is my second priority next to studies. I'm the Lord's servant for 6 years and I really lift my talent back to Him. That's my way of thanking Him for everything. It's my time to unwind from stress and it's my time to spend my day with my talent and passion. It's for Him. No one else.

Family gatherings are important to me. That’s why I’m having a hard time managing my time especially when I really have to choose. It’s really difficult. So I guess, it depends upon the situation.

Be aware that time flies really fast. If you don’t handle your time wisely, you won’t be able to finish something important or do things you really like. Think first before deciding. It helps. 

WALANG KAPALIT

Paano mo masasabing kaibigan ka para sa isang tao? Anong mga katangian ang taglay mo para masabi mong isa ka ngang tunay na kaibigan? Paano mo masasabing kaibigan mo ang isang tao? Anong mga katangian nila ang pumasa sa taste mo? Magulo ba? Simple lang yan. Bigyan mo ng konting oras ang sarili mo para kilalanin ang sarili mo at ang taong nasa paligid mo. At siyempre, maging gabay din sana ang sulatin na ito para sa iyo.

Merong kasabihan na you can't find a friend if you're not one. True! Parang ganito lang yan eh: you can't give what you don't have. Unahin mo munang kilatisin ang sarili mo. Kilalanin mo munang maigi ang buong pagkatao mo bago mo kilalanin ang iba. Mahirap ang puro akala dahil ikaw rin ang mahihirapan at masasaktan sa huli. Wag magpadala sa kung anong nakikita mo sa kasalukuyan. Obserbahan mong mabuti ang kinikilos ng mga taong gusto mong tawaging kaibigan. Di na baleng sabihan ka ng "choosy" sa kaibigan pero tandaan mo na ang kaibigan ay pwedeng sumalamin sa pagkatao mo. Hindi dahil sa kasama mo palagi ang isang tao, maaari mo na siyang tawaging kaibigan. Kasama mo nga, kung anu-anong kwento naman ang kinakalat pag nakatalikod ka. Wala rin yun! Sayang lang ang effort mong maging kaibigan sa kaniya.

Magset ka ng standard or criteria para alam mo kung sino talaga ang matatawag mong kaibigan. Hindi totoo na sa boyfriend/girlfriend lang ginagawa yun. Dapat mas ginagawa yun sa pagpili ng kaibigan dahil ang matatag na circle of friends ay magiging tulay para makahanap ka ng makakasama para sa habambuhay.

For me, friendship has different levels:

1. Acquaintance. Yan yung kilala ko at kilala lang ako by name. Pwede mo siyang madalas kasama pero hindi ka kumportable magshare ng mga bagay-bagay sa kaniya.
2. Friend. Para sa'kin kasi, friend ko na ang isang tao pag may alam na siyang 10% sa akin. Mga paborito, usual mannerisms, attitude, and other superficial traits. Basta 10% tungkol sa'kin, friend yun. Sila rin yung mga nakapasok na dito sa bahay namin. Dito rin pumapasok yung mga madalas kong kasama at kahit papano ay nakakapag kwento ako ng mga bagay-bagay. Alam nila ang kahit na 15-20% tungkol sa'kin.
3. Close friend. Sila yung mga napakilala ko na sa family ko at parang best friend kung kumilos. Yung tipong akala nila 90% ng pagkatao ko alam nila but a close friend for me is someone who exerts effort to be my best friend. Ito yung mga taong kahit hindi nakikita ng mommy ko, kilala pa rin niya by name. Well, hirap naman na rin kasi magmemorize ng pangalan ang nanay ko sa dami ng mga pinakilala ko sa kaniya pero pag close friend kita, kilala ka niya. These people know me 30-50%. At sila rin yung mga taong pinagpipilian kong isama sa best friends category ko.
4. Best friend. They know me 80-90%. Sila yung mga may sinasabing katangian ko na nagugulat na lang ako dahil katangian ko pala. Sila rin yung tinuturing kong anak na rin ng mommy ko dahil minsan pag nagkakaron ng di pagkakaintindihan, mas kinakampihan pa sila. Hahaha! Ito rin yung mga taong pwedeng maglabas-pasok dito sa bahay. Yung tipong nagugulat na lang ako dahil katabi ko na pala sa kama. Sa kanila ko binubuhos lahat ng sama ng loob ko at hindi nagsasawang pakinggan ang drama ko sa buhay. Masasabi ko na tanggap nila kung sino ako. Alam nila ang pasikot-sikot ng ugali ko at kailanman ay hindi idadamay ang pagkakaibigan namin sa minsang baluktot kong pag-uugali. Sila yung sigurado akong malalapitan ko sa oras na kailangan ko ng kausap. Tested ko na ang mga yan! Kahit gaano pa ka-busy yang mga yan, basta alam nilang kailangan ko sila, binibigyan nila ako ng oras.

Iba-iba ang pananaw ng bawat tao pag dating sa friendship. Pero bakit nga ba kailangan ng tao ng kaibigan? Naniniwala ako na nilikha ng Diyos ang kaibigan para makasama natin sa mga panahong pakiramdam natin ay wala tayong nakakasama dahil hirap tayong sabihin ang nararamdaman sa mga magulang natin. Ganun naman lagi diba. When you feel like your effort and ideas are rejected by your parents/family, you tend to share your feelings to someone. Mahirap sarilihin ang problema dahil baka sa mental ka na pulutin or worse, magbalak kang magpakamatay. Wag niyong kalimutan na kaya tayo nakakakilala ng mga tao ay para mapili natin kung sino ang bibigyan natin ng tiwala para matawag nating kaibigan.


Sa level ng friendship na nilagay ko sa taas, wala akong masyadong pakialam sa acquaintance. Pero mahalaga sila para makakuha ka ng kaibigan at baka maging matalik mo pang kaibigan sa huli. Nasabi ko lang na wala akong masyadong pakialam kasi alam ko sa sarili ko na nakapili na ko ng mga taong nasa level ng friends, close friends at best friends. Hindi ko kailangan ng libo-libong kaibigan. Basta alam kong matatag ang samahan namin ng mga best friends ko, kahit tatlo lang sila, masayang-masaya na ko. 


Siguro nga hindi ko nailagay lahat ng katangian ng mga taong nasa level of friendship ko. Baka isipin pa ng iba ay masyado ko nang i-neexpose ang traits nila. Kaya katangian ko na lang ang sasabihin ko.

• Pwede akong maging kaibigan ng bayan pero hindi mo ko maaasahang tatawagin din kitang kaibigan. Ipasa mo muna yung criteria ko bago kita tawaging kaibigan.
• Be a friend to me so I can be your friend. Kaibigan mo ko pag hindi ka nahihiya sa akin pero nirerespeto mo pa rin ako. 
• Kaibigan mo ko pag handa kitang tulungan.
• Kaibigan mo ko pag namumura kita kahit paminsan-minsan. Hahaha! 
• Kaibigan mo ko pag binigyan kita ng kahit konting oras para makinig sa mga walang kwenta mong kwento. Dahil pag hindi kita pinansin dahil sa kakornihan mo, hindi kita friend at hindi mo rin ako friend. (MASUNGIT AKO EH!)
• Kaibigan mo ko pag nasaktan ka na sa mga nasabi at nagawa ko. Pero everything is for you. Hindi naman kita ipapahamak eh. Ginagawa ko lang yun para ipa-realize sayo na hindi porket kaibigan kita, tatakpan ko ang mga mali mo. NO WAY!
• Best friend mo ko pag nagawa mo nang tanggapin lahat ng masasakit kong sinasabi para ipaalam sa'yo ang mga katangahan mo sa buhay. 
• Best friend mo ko kung kahit na gano karami ang ginagawa ko, basta kinailangan mo ko, ibibigay ko ang oras ko.
• Best friend mo ko kapag hindi ako humingi ng kapalit at hindi ko sinumbat sayo lahat ng mabubuting ginawa mo para sa'kin. 
• Best friend mo ko pag iniyakan na kita.
• Best friend mo ko pag nagtampo ako kahit sa isang maliit na bagay.
• Nasasaktan ako bilang best friend pag napapansin kong kinalimutan mo na ko dahil sa dami ng bagong taong nakikilala mo. Pero kahit na gaano pa karami yan, sure ako na pag kailangan mo ko, sasaklolohan pa rin kita.
• Nalulungkot ako bilang best friend pag nakikita kong naiimpluwensyahan ka ng ibang kaibigan mo maging masama. Gagawin ko ang lahat para tulungan kang itama ang mga mali mo.
• Ipaalam mo lang sa'kin na best friend mo ko, paninindigan ko. Pero mas masarap yung alam kong best friend mo ko at best friend din kita. Best friends tayo! 
• Hindi kita iiwan. Ipaparamdam kong malapit lang ako sa'yo kahit na nasa malayong lugar pa ko.
• Hindi ako humihingi ng kapalit pero sana hindi mo rin ako aabusuhin.

Iilan lang ang mga ito para sa mga katangian ko bilang kaibigan. Kilalanin mo na lang ako para ikaw sa sarili mo, malalaman mo kung totoo nga ang mga sinabi ko dito. 


Ikaw, kaibigan ka bang matuturing? May kaibigan ka bang maituturing? Ngayon pa lang, piliin ang mga kaibigan. Pag pakiramdam niyo, hindi magiging mabuti ang epekto nila sayo, bitawan mo na sila. Wag mong hayaang patakbuhin nila ang buhay mo. Dahil ikaw pa rin ang mismong magdedesisyon sa buhay mo. Piliin mo yung kaibigang tutulungan ka maging mabuting tao.


Salamat sa pagbabasa. Sana makilala mo ang tunay mong kaibigan.